Daar gaan we dan!

Nog een week…

Voorbereiden voorbereiden voorbereiden. Ik dacht dat het allemaal wel mee zou vallen omdat ik na twee backpacktrips nu wel weet wat ik mee wil nemen en omdat ik nog veel spullen had van de vorige keer, maar voorbereiden duurt altijd langer dan je denkt. Toch nog nieuwe t-shirts, een nieuwe rugzak en regenjas, deze keer een e-reader mee, ohja mijn oortjes zijn laatst kapot gegaan en mijn reishanddoek had ik gebruikt als verfmat dus die mag ook vervangen worden. Dan moet je toch opeens een hele hoop doen en is het alweer februari.

Maar alles is goed gekomen hoor, maken jullie je maar geen zorgen. Terwijl ik dit schrijf – een week voor vertrek – is bijna alles geregeld, en als ik dit post zit ik of op Schiphol of net in Bangkok dus dan lijkt het me logisch dat alles geregeld is. Hieronder even de stand van zaken. Zoals je ziet is rijbewijs in het geel ingekleurd. Vandaag ben ik namelijk geslaagd voor mijn rij-examen, yes! Morgen het rijbewijs aanvragen en maandag ophalen. Dan door naar de ANWB voor het internationale rijbewijs.

Last minute kwam er natuurlijk nog een extra stresspuntje bij. Al sinds mijn 18e komen mijn verstandskiezen ‘echt wel bijna door’ aldus de tandarts. Drie keer raden wanneer een van die krengen opeens besloot om entree te maken, en dan opeens niet op een goede manier. Daarom moest in mijn laatste werkweek, waarin ik een collega inwerkte voor mijn functie en 6 uur rijles + rijexamen moest doen, dat ding er even uitgebikt worden. Gelukkig viel dat allemaal reuze mee.

Nog 3 dagen…

Afgelopen vrijdag klapte ik voor 7 maanden mijn laptop dicht. Vreemd gevoel, maar gelukkig hebben we met een aantal collega’s nog een goede VrijMiBo gedaan! Hoewel, ik mocht geen alcohol drinken van de kaakchirurg…

De afgelopen dagen heb ik ruim de tijd gehad om van alles te regelen en spullen te kopen. Bovenstaand schema is dus al een stuk groener – Ik zie er inmiddels uit als een wandelende The North Face-catalogus – en ik ben al bijna klaar om alles in de backpack te proppen. Ondertussen ben ik ook hard bezig met de rest van mijn spullen in dozen te stoppen, zodat ik ze naar de opslag kan brengen. Een goed excuus om even auto te rijden, ook al is de opslag maar 300 meter van mijn huis. Rij ik daarna wel door naar de McDrive; toch een soort ritueel bij het halen van je rijbewijs. Daar heb ik er nu trouwens drie van. Blijkbaar heb je in Laos en Indonesië andere internationale rijbewijzen nodig dan in Thailand of Maleisië. Bijzonder!

De afgelopen dagen (weken eigenlijk al) heb ik ook afscheid genomen van vrienden, familie en collega’s. Maken jullie je maar geen zorgen, voordat je het in de gaten hebt is het weer september. In tegenstelling tot wat ik de vorige keer schreef, is AJ toch al teruggekomen uit Midden-Amerika dus we hebben elkaar nog even kunnen zien! Ze had een kleine Maya-sleutelhanger met een luipaard eraan meegenomen. Die hangt nu trots aan mijn nieuwe daypack.

Regelmatig krijg ik de vraag waar ik het meest naar uitkijk op reis. Dat is makkelijk: ik kijk uit naar het eten, het lekkere weer, nieuwe mensen leren kennen, mooie dingen zien en nieuwe dingen leren. Mensen vragen minder naar de dingen waar ik niet naar uit kijk. Dat is natuurlijk ook niet gek, want het is veel leuker om over goede dingen te praten. Daarom zal dit stukje gezeur ook heel kort zijn: Ik ga de lente en het zwembad heel erg missen.

Vandaag is de dag!

Oh shit, vandaag vlieg ik al! De laatste week is snel gegaan. Te snel, want ik moest nog een heleboel doen en kreeg daar best wel stress van. En als die stress overhand krijgt, gaat de zin in vertrekken ook een beetje weg. Maar geen zorgen hoor, ik zit nu op Schiphol en de zin begint opeens weer terug te komen!

Eigenlijk valt het wel mee hoe ver Bangkok is. Met de directe vlucht is het maar 11 uur heenvliegen. Pff, eitje. Ik ben veteraan van vluchten van 14 uur (met daarvoor nog een vlucht en overstap van 5 uur), nachttreinen en busreizen van 18, 20, 21 en 24 uur. Mijn zus en zwager (om de een of andere reden vonden ze het heel grappig dat ik ze zo noem) vliegen vandaag ook 11 uur, maar dan de andere kant op: naar Panama en Costa Rica. Ik ga maar een wereldklok op m’n mobiel zetten zodat we elkaar niet wakker bellen.

Bovenstaand schema is uiteindelijk niet helemaal groen geworden. Luxeproducten als een oogmasker en wastafelstopper heb ik niet mee. Anderzijds heb ik wel een stuk meer kleding mee dan ik dacht mee te nemen, maar het paste en m’n backpack is alsnog maar 16 kilo. Als het toch teveel is, dump ik er gewoon wat uit. Voordeel van goedkope of oude kleding meenemen.

Nog een klein uurtje en dan mogen we boarden. De vlucht heeft een half uur vertraging, maar gisteren ging ‘ie niet eens vanwege een kapot raam, dus we hebben niks te klagen. Drie jaar terug was ik in drie kwartier bij de gate, maar nu duurde het ruim twee uur. Toch wat drukker, of misschien ging het de vorige keer gewoon snel. Nog wel een bijzonderheid bij bagage inchecken: blijkbaar is een backpack ‘odd sized bagage’ maar de kinderwagen die het stel voor me driedubbel aan het opvouwen en inpakken waren niet.

Het is een beetje hak-op-de-tak blog geworden met veel te veel tekst en te weinig foto’s, maar dat maak ik de volgende keer weer goed hoor. Tot in Thailand!